محمدرضا محمودی - بنیان گذار تُرسه

محمدرضا محمودی

محمدرضا محمودی، گهرشناس (کارشناس در شناخت جواهرات)، نقش آفرین (طراح) جواهر در سبک سنتی – مدرن و بنیان گذار تُرسه در سال 1982 در ایران و در شهر تهران دیده به جهان گشود. در سال 1993 در سن دوازده سالگی، هنرهای معرق کاری و خاتم کاری را نزد استاد صلاح الدین علامه زاده آموخت. پس از گذشت چهار سال همزمان با آموزش هنرهای ذکر شده، ساخت طلا و جواهرآلات و مخراج کاری آنها را آغاز نمود و فرآیند جواهر سازی را به گونه ای تجربی فرا گرفت.

 از آن پس در کارگاه خود تنها سفارش هاى شخصى مخاطبین از طرح هاى خاص را می ساخت و از سال 2009 در آموزش هنرجویان رشته ی جواهر سازی نیز همت گمارد. آن روزها بود که نخستین بارقه های ایده تلفیق دو گزینش از هنرهای دستی کهن کشورش به نام های خاتم و معرق با طلا و جواهر در ذهنش درخشید. در همین زمان، او تلاش کرد تا با بهره‌گیری از میراث هنری ایران، پیوندی میان این دو هنر ایجاد کند که تجلی‌گاه فرهنگ پارسی در عرصه‌ی جهانی باشد.

او به پشتوانه ی گنجینه ی بی پایان و نامیرای نقوشی چون ترنج، شمسه و بته جقه که از نشانه های هنر کهن ایران زمین، سرزمین مادری اش بود و همچنین در صنایع دستی و هنری مانند معماری، فرش، دست بافته ها یا نساجی و کاشی کاری اماکن تاریخی بکار رفته بودند و با الهام گرفتن از آنها نگرشی نوین در هم انگیزی هنر معرق و خاتم را بدعت گذاشت تا جانی تازه در رگ های هنر جاری کند و از روح جوان خویش در آن بدمد. با این رویکرد، محمدرضا محمودی موفق شد تا به عنوان یکی از پیشگامان ترکیب هنرهای دستی ایرانی در صنعت جواهرات شناخته شود.

محمدرضا محمودی، به کمک سال‌ها ممارست کوشید تا روایتی مفهومی از صنعت طلا و گوهرنگاری را از طریق زبان هنر و کیفیتی زیباشناختی به منصه‌ی ظهور برساند. وی تلاش کرد تا با استفاده از الگوهای خاتم‌کاری در طراحی‌های خود، مفاهیم ژرف‌تری از هنر ایرانی را به نمایش بگذارد. رویکرد خلاقانه‌ی وی نسبت به خاتم و الگوارهای مربوط به آن، نشانگر دغدغه‌های ذهن کاوش‌گر و ایده‌پرداز او و تلاشی برای ارایه‌ی افق‌هایی نو است.

همه ی نقش ها و آثارش برخاسته از تکاپوی ذهن زایا، بی باک و نوگرایش است و این تکاپو استوار بر پایبندی به رهایی هنر پارس، هنری که گویی رسالتش ترجمه ی بصری نمایشی است، تمام عیار پیش روی مخاطب از هویت تمدن بشری به مدد درون مایه هایی از ساختارهایی بنیادین و نمادین به همراه بهره گیری از نقش مایه های کهن. امروز این آثار تبدیل به شناسنامه ی هنری دیدگاه شخصی طراح شده است و به طرز شگفت انگیزی مرزهای این صنعت را درنوردیده و به یمن بهره گیری از هنر خاتم تعریف و ماهیت نوینی را از این صنعت ارائه کرده است.

دستاوردهای وی حماسه‌ای خلاقانه و گنجینه‌ای یگانه است گره‌خورده با اساطیر و داستان‌های آن‌ها که حاکی از شکوفایی سبک شخصی وی در راستای ایجاد یک ایده یا مضمونی جهان‌شمول و چه بسا ایجاز آن در عصر کنونی است. هر یک از این دستاوردها، به گونه‌ای متفاوت از دیگران، تفسیر جدیدی از هنر خاتم در جواهرسازی را به نمایش می‌گذارد. وانگهی رمزگونگی این گفتار در جملگی آثار وی از دیدگان کمتر ناظری پوشیده است.

در تمامی این سال‌ها کوشیده تا با زبانی علمی و خردمندانه، معنایی تازه از اصول و مبانی صنعت طلا و جواهر را که هماهنگ و همسو با فرهنگ پارسی است، از دیدگاه جهانیان ارائه نماید. این تلاش‌ها نه تنها در ایران، بلکه در سطح بین‌المللی نیز شناخته شده و مورد تقدیر قرار گرفته‌اند. وی در تمامی طرح‌ها و آثار ضمن این که بشدت متاثر از فرهنگ اساطیری است، کوشش‌اش تبلور خوانشی نو از کهن‌الگوهای ادوار فرهنگ اسطوره‌ای جهان است. بدین روی، می‌توان گفت نگاه عمیق او و تفکر سیال و پرهیاهویش، آثاری را شکل می‌دهد که ذهن بیننده را به دوران اساطیری سوق می‌دهد.

وی در تمامی طرحها و آثار ضمن این که بشدت متاثر از فرهنگ اساطیریست، کوششش تبلور خوانشی نو از کهن الگوهای ادوار فرهنگ اسطوره ای جهان است. بدین روی میتوان گفت نگاه عمیق او و تفکر سیال و پرهیاهویش آثاری را شکل میدهد که ذهن بیننده را به دوران اساطیری سوق می دهد.

محمد رضا محمودی، با تلاش برای تکامل مسیر ذهن تا دست، ایده تا اجرا، هنرجویانی تربیت نموده و به درجه استادی رسانیده تا در راستای تجلی این هنر سنتی مدرن، در آیندگان ادامه‌دهنده‌ی ذهن خلاق و بلندپرواز وی باشند. این هنرجویان، با پیروی از روش‌ها و تکنیک‌های خاص محمدرضا محمودی، توانسته‌اند به جواهراتی دست یابند که هر یک به نوبه‌ی خود نمادی از هنر خاتم و معرق در جواهرسازی مدرن است.

محمدرضا محمودی در توصیف خلق تُرسه می‌گوید: “تُرسه برای من نه فقط یک برند، بلکه تجلی یک رؤیا بود؛ رؤیایی که با هر ضربه‌ی قلم، با هر نقش خاتم و هر تراش جواهر، تپش قلبم را به هنر پیوند می‌داد. هر جواهر تُرسه داستانی دارد که در هر خط و طرح آن، عشق و احساسم به این سرزمین و تاریخ پرشکوهش نهفته است. تُرسه، روح من است که به طلا و جواهر شکل داده و درخشش آن، شعله‌ای از عشقم به هنر پارسی است که جاودانه خواهد ماند.“

ترسه کاری